(z ang. education + entertainment czyli nauka + rozrywka) to termin oznaczający wszelkiego rodzaju działania o charakterze edukacyjnym, realizowane w formie rozrywkowej. Istotą edutainmentu jest odpowiednia hierarchia ważności zakładanych celów – najważniejszym z nich ma być cel edukacyjny, elementy rozrywkowe mają jedynie uatrakcyjniać i ułatwiać przekazanie edukacyjnych treści.

niemiecka filozof i teolog pochodzenia żydowskiego, karmelitanka.

Niemiecki kompozytor, najważniejszy przedstawiciel socjalistycznej kultury muzycznej. Eisler studiował m.in. u Arnolda Schönberga i Antona Weberna. Od 1929 współpraca z dramaturgiem Bertoltem Brechtem. 1933 emigracja. Od 1938 w USA, wykładowca kompozycji w Nowym Jorku i Los Angeles. Powrót do Niemiec. Od 1950 r. do śmierci wykładał w Berlinie (NRD) w nazwanej później jego imieniem Akademii Muzycznej. Eisler skomponował w 1949 r. hymn NRD, "Auferstanden aus Ruinen".

[ang. genocide], ludobójstwo, termin utworzony 1944 przez polskiego prawnika R. Lemkina, określający masowe zabijanie lub eksterminację grup ludzkich, przyjęty w prawie międzynarodowym po II wojnie światowej.

15 obozów koncentracyjnych zbudowanych w latach 1933-1938 w pobliżu ówczesnej granicy niemiecko-holenderskiej w Emslandzie, z centrum zarządzania w Papenburgu, podległych bezpośrednio Ministerstwu Sprawiedliwości Rzeszy.

niemiecka maszyna szyfrująca, zbudowana przez Hugo Kocha. Używana była w instytucjach administracyjnych wielu państw oraz w wielu firmach od lat 20. XX wieku. Szyfrogramy enigmy zostały złamane po raz pierwszy w 1932 roku przez polskich matematyków Mariana Rejewskiego, Jerzego Różyckiego i Henryka Zygalskiego.

(gr. eugenes = dobrze urodzony) – pojęcie wprowadzone w 1883 roku przez Francisa Galtona, kuzyna Karola Darwina, które dotyczyło selektywnego rozmnażania zwierząt lub ludzi, aby ulepszać gatunki z pokolenia na pokolenie, szczególnie jeśli chodzi o cechy dziedziczone. W ciągu następnych lat Galton poprawił swoją definicję, aby uwzględnić specyfikę eugeniki pozytywnej, zachęcającej do częstszego reprodukowania się najlepszych osobników oraz eugeniki negatywnej, zniechęcającej do reprodukcji osobników mniej wartościowych.

Z gr.: lekka, bezbolesna śmierć. W XX wieku termin oznaczający pomoc w zabijaniu. W III Rzeszy zamaskowane jako "śmierć z łaski" lub "Akcja T4" uśmiercenie gazem trującym przeszło 70 000 upośledzonych fizycznie i umysłowo osób w specjalnie urządzonych "klinikach śmierci" w Bernburgu, Brandenburgu, Grafeneck, Hadamar, Hartheim/Linz, Sonnenstein/Pirna w okresie między październikiem 1939 a sierpniem 1941. Do 1945 r. w różnych miejscach zginęło ponad 200 000 dalszych ofiar na skutek wstrzyknięcia trucizny, pozbawienia jedzenia, rozstrzelania, a także tysiące żydowskich pacjentów, więźniów obozów koncentracyjnych ("akcja specjalna 14 f 13") i kalek w Polsce i w Związku Radzieckim.

włoski historyk, specjalizuje się w kulturze pamięci, historii ZSRR lat 20. XX wieku. Wykładała na Rosyjskim Państwowym Uniwersytecie Humanistycznym.

(niem. Twierdza Wrocław). Pod koniec lipca 1944 roku, w obliczu coraz większej przewagi wojsk radzieckich na zbliżającym się froncie, Wrocław został ogłoszony przez Niemców twierdzą

Obóz koncentracyjny w północno-wschodniej części Bawarii. Otwarty w 1938 r. w pobliżu dużych kamieniołomów granitu jako obóz męski dla „elementów aspołecznych” i więźniów pospolitych, od 1943 więziono w nim także kobiety. Do KZ Flossenbürg należało ok. 100 podobozów i komand pracy. Łącznie zarejestrowano 96 716 więźniów, z których zamordowano ok. 30 000. W ostatnim roku wojny stracono ok. 1500 więźniów politycznych, np. 9. 4.1945 Dietricha Bonhoeffera i uczestników nieudanego zamachu na Hitlera (20 lipca 1944). KZ Flossenbürg został wyzwolony przez wojska amerykańskie 23.4.1945.

technika kopiowania napisów na nagrobkach. Polega na odwzorowaniu liter i symboli umieszczonych na nagrobku za pomocą odciśnięcia ich na kartce papieru i zarysowaniem przyłożonej do powierzchni miękkim ołówkiem albo kredką świecową.

[niem. Generalgouvernement] (Generalna Gubernia, GG) jednostka administracyjno-terytorialna, utworzona przez okupacyjne władze niemieckie 26 października 1939, na podstawie dekretu Hitlera, na części ziem polskich, które nie zostały włączone do III Rzeszy.

[niem. Geheime Staatspolizei ] tajna policja polityczna w III Rzeszy, utworzona w 1933 roku, działała najpierw na terenie Prus, a od 1936 w całych Niemczech, wówczas też została połączona z policją kryminalną (Kriminalpolizei ― Kripo), w jedną Policję Bezpieczeństwa (Sicherheitspolizei ― Sipo)

części miasta, obrana lub przymusowo narzucona na miejsce zamieszkania mniejszości narodowych lub religijnych. Od XVI wieku nazwa getto oznacza przede wszystkim dzielnice żydowskie w miastach europejskich.