(Układ o nieagresji) jeden z dwóch (obok Traktatu o przyjaźni i granicy) układów określających zasady podziału stref wpływów w Europie Środkowo-Wschodniej pomiędzy Niemcami i ZSRR. Podpisany został przez ministrów spraw zagranicznych obu państw w Moskwie 23 sierpnia 1939 roku. Układ miał obowiązywać przez 10 lat i zawierał zobowiązanie do nieagresji i neutralności na wypadek konfliktu jednej ze stron porozumienia z państwem trzecim.

projekt artystyczny upamiętniający wypędzonych i zamordowanych przez nazistów Żydów, Cyganów (Sinti i Roma), ofiar eutanazji, prześladowanych z powodów politycznych i religijnych oraz homoseksualistów.
Wmurowane w chodnik kamienie brukowe, ustawione w celu „potknięcia się o nie”, znajdują się przed bramą wejściową dawnych mieszkań ofiar terroru nazistowskiego, a na ich mosiężnej powierzchni wygrawerowane są nazwiska i najważniejsze daty z życia prześladowanych.

to zespół wyobrażeń o przeszłości i o wszystkich postaciach i wydarzeniach z przeszłości grupy. Wyobrażenia te są w najróżniejszy sposób upamiętniane - przez pomniki, symbole, uroczystości rocznicowe - a nawet filmy fabularne.

projekt artystyczny upamiętniający wypędzonych i zamordowanych przez nazistów Żydów, Cyganów (Sinti i Roma), ofiar eutanazji, prześladowanych z powodów politycznych i religijnych oraz homoseksualistów.
Wmurowane w chodnik kamienie brukowe, ustawione w celu „potknięcia się o nie”, znajdują się przed bramą wejściową dawnych mieszkań ofiar terroru nazistowskiego, a na ich mosiężnej powierzchni wygrawerowane są nazwiska i najważniejsze daty z życia prześladowanych.

Polski październik, październik 1956, odwilż październikowa lub odwilż gomułkowska - to zmiana polityki wewnętrznej w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w drugiej połowie 1956 roku, połączona ze zmianą na czele władzy i liberalizacją systemu politycznego. Jej efektem było m.in. uwolnienie z więzień i internowań części więźniów politycznych i duchowieństwa, w tym kard. Stefana Wyszyńskiego.

określenie oznaczające utajonych stronników nieprzyjaciela, prowadzących działania dywersyjne lub szpiegowskie bądź gotowych do ich podjęcia. Po raz pierwszy zostało użyte podczas hiszpańskiej wojny domowej 1936–39, w stosunku do zwolenników generała F. Franco działających w bronionym przez republikanów Madrycie.

(konferencja berlińska) 17 lipca – 2 sierpnia 1945 roku; spotkanie przywódców trzech mocarstw sojuszniczych w II wojnie światowej (tzw. Wielkiej Trójki), w składzie: W. Churchill, potem C. Attlee (W. Brytania), H. Truman (USA) i J.W. Stalin (ZSRR). Jego celem było uregulowanie problemów związanych z likwidacją skutków II wojny, losem Niemiec, opracowaniem traktatów pokojowych i zasad organizacji powojennego świata.

Polska Rzeczpospolita Ludowa to oficjalna nazwa państwa polskiego w latach 1952-1989. PRL została oficjalnie ustanowiona w stalinowskiej konstytucji z 22 lipca 1952 roku. Orzeł w godle PRL pozbawiony był korony - co symbolicznie odbierano jako dowód na brak suwerenności i podległość Polski wobec Związku Radzieckiego. W propagandzie PRL określano czasem mianem Polski Ludowej.

regularne formacje wojskowe organizowane przez władze państwa polskiego na uchodźstwie na podstawie sojuszniczych umów wojskowych zawartych z Francją i Wielką Brytanią. Na czele PSZ na Zachodzie stał Naczelny Wódz (funkcję tę pełnili kolejno generałowie: W. Sikorski, K. Sosnkowski, T. Komorowski, W. Anders).

umowa polsko-niemiecka podpisana 26 stycznia 1934 w Berlinie na 10 lat przez ambasadora Józefa Lipskiego i ministra spraw zagranicznych Konstantina von Neuratha przewidywała rozwiązywanie zagadnień spornych w stosunkach wzajemnych środkami pokojowymi; zapoczątkowała politykę tzw. zbliżenia polsko-niemieckiego, prowadzoną przez władze Polski do wiosny 1939, kiedy to Niemcy wypowiedziały układ (28 kwietnia 1939).

Eksterminacja Sinti i Romów przez III Rzeszę (w języku romskim Porajmos - Pochłonięcie lub Samudaripen, Kali Traš) miała podobnie masowy i bezwzględny charakter jak planowe mordowanie Żydów (Holocaust).

(1 sierpnia — 2 października 1944) wystąpienie zbrojne Armii Krajowej, wsparte przez ludność miasta, w celu wyzwolenia stolicy, zorganizowane w ramach akcji „Burza” i połączone z ujawnieniem się najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.
Od strony militarnej było wymierzone przeciwko Niemcom, jednak jego głównym celem była próba ratowania powojennej suwerenności, poprzez odtworzenie — w obliczu zbliżania się do Warszawy wojsk radzieckich — legalnych władz państwowych.

praca wykonywana przez pracownika wbrew jego woli, za którą nie otrzymuje wynagrodzenia lub wynagradzany jest znacznie poniżej obowiązujących stawek. Oba totalitaryzmy - komunistyczny i nazistowski - wykorzystywały pracę przymusową do eksterminacji lub podporządkowywania sobie narodów czy określonych grup społecznych (np. opozycji).

Polska Rzeczpospolita Ludowa (PRL) - oficjalna nazwa państwa polskiego w latach 1952-1989. Uprzednio w latach 1945-1952 ten sam organizm państwowy funkcjonował jako podmiot prawa międzynarodowego pod nazwą Rzeczpospolita Polska. Zwana propagandowo Polską Ludową - był to kolokwialny eufemizm na okres monopartyjnych rządów PPR, a od 1948 PZPR w Polsce.

pokazowy proces przywódców Polskiego Państwa Podziemnego,przeprowadzony od 18 do 21 czerwca 1945 roku w Moskwie. Polscy politycy zostali w lutym 1945 roku zaproszeni na rozmowy ze Stalinem w Moskwie. Gwarantowano im bezpieczeństwo. Po przybyciu na spotkanie 27-28 marca zostali aresztowani, przewiezieni z Warszawy do Moskwy i poddani śledztwu, po którym oskarżono ich o współpracę AK z Niemcami i dywersji na tyłach Armii Czerwonej.